Community based Tourism

Amatani is een eiland met ca 4500 inwoners . Deze zijn vervolgens verdeeld over 10 communities. Men hanteert op dit eiland Community based tourism. Wat in de praktijk betekent dat iedere community aan bod komt voor het huisvesten van toeristen en zo een deel van hun inkomsten kunnen verdienen. Wanneer een community aan de beurt is, mag ieder gezin max 10 personen huisvesten. Dus mocht jouw huis plek hebben voor 2 personen, dan kan je bijv. 5x 2 stelletjes huisvesten. Zodra dat max bereikt is (bij een ieder in de community) dan rouleert men verder naar de volgende community op het eiland. Een fantastisch concept en een mooie manier om als reiziger bij te dragen aan de lokale bevolking. Daarnaast heeft dit eiland verschillende grote zonnepanelen die zorgen voor energie opwekking en water toevoer van ieder huis op het eiland.

Mijn ervaring op Amatani

Bij aankomst op het eiland  Amatani werd ons reisgroepje  van 11 personen, opgewacht door een aantal dorpsbewoners in traditionele kleding. Er wordt kort uitgelegd wat de bedoeling is en vervolgens werden we verdeeld over een aantal gastgezinnen.  Dit alles onder toeziend oog van een dorpsbewoner die alles netjes in een schrift noteerde.  Ons groepje verbleef in community Ocosuyo. Samen met een reizend stel werd ik ondergebracht bij een familie bestaande uit oma, vader, moeder , 2 zoontjes en een dochter. De dochter van het huis nam ons mee van de haven naar haar huis, waar wij vervolgens kennismaakten met haar vader, moeder, oma en broertje Neymar (vernoemd naar dé Braziliaanse voetballer). We konden meteen onze kamer in om onze spullen neer te zetten.

De kamers waren ruim, kleurrijk en de bedden voorzien van heerlijk dikke dekens. Wat heel fijn is, want het kan hier ’s avonds behoorlijk afkoelen!  De sanitaire voorzieningen zijn buiten en het water is koud. Houdt dus rekening dat je NIET warm kunt douchen.

Vervolgens konden we meteen aanschuiven voor de lunch. Onze borden waren rijkelijk gevuld met  verschillende soorten aardappelen met Quinoa soep. En indien nodig bijgeschept. Heerlijk lokaal eten én biologisch! Na het eten heb ik nog even gespeeld met zoontje Neymar van 6 jaar oud. Die mij zijn vaardigheden met een tol graag demonstreerde! Oma zat iets verderop de graankoppen van de stengels te verwijderen, waar ze de rest van de dag ook mee bezig bleef.

Later op de dag zijn we met de reisgroep de Pachamama berg opgeklommen (ca 4100M). Met als doel een schitterende zonsondergang te bekijken. Het was best een klim m.n.  vanwege de hoogte, maar zeker te doen. Eenmaal boven genoten van  het uitzicht over het eiland. Helaas was de zonsondergang enigszins onderbroken door wat stapelwolken, maar dat mocht de pret niet drukken. Zodra de zon weg was, was het ook stukken kouder! Snel naar beneden gelopen waar onze gastgezin bij een voetbalveld ons opwachten met zaklantaarns. Want het was al donker en het eiland heeft geen lantaarns. Thuis snel een siësta gedaan en toen aangeschoven bij het avondeten, bestaande uit rijst, groente en bonen. Het gastgezin schoof gezellig aan en dat gaf mij de gelegenheid om mijn Spaans met hen te oefenen.

TIP: Mocht je geen Spaans spreken en toch iets van contact proberen te krijgen met je gastfamilie? Neem dan wat ansichtkaarten van Nederland (of jouw stad) mee. Of je hebt vast nog leuke foto’s van je leven in Nederland op je mobiel. Laat deze aan je gastgezin zien en breek daarmee het ijs! Gegarandeerd succes!

Na het eten zijn we vervolgens nog naar een lokaal buurthuis gegaan waar we gezellig met de lokals een avondje konden dansen op lokale folkmuziek in lokale kledij. Erg leuk om te zien hoe de lokals én toeristen hun best deden om het samen een geslaagde lokale avond van te maken! Al snel leerden de toeristen (incl. ikzelf) hoe je op de ritme van de traditionele muziek de danspasjes kon uitvoeren. En tegen het einde stond iedereen op de dansvloer met elkaar te dansen!